اثر استرس بی‌حرکتی و جراحی بر غلظت هورمون گرلین، وزن بدن و غذای مصرفی در موش‌های صحرایی نر

مقدمه: در زندگی روزمره با استرس‌های مختلفی روبرو می‌شویم. این استرس‌ها موجب جواب‌های اتونوم، هورمونی و رفتاری مختلفی می‌شوند. یکی از هورمون‌هایی که ترشح آن تحت تأثیر استرس قرار می‌گیرد هورمون گرلین است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر استرس جراحی و بی‌حرکتی بر غلظت گرلین خون، وزن بدن و غذای مصرفی در موش‌های صحرایی نر بود. روش بررسی: از40 سر موش صحرایی نر استفاده شد. غلظت گرلین سرم - غذای مصرف شده و تغییر وزن بدن بدنبال استرس جراحی و استرس بی‌حرکتی (به مدت 7 روز) اندازه‌گیری شد. غلظت گرلین سرم با روش الایزا اندازه‌گیری گردید. در روز اول و هفتم وزن بدن اندازه‌گیری و مقدار تغییر وزن بدن در این مدت محاسبه گردید. مقدار غذای مصرف شده روزانه اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: استرس بی‌حرکتی موجب افزایش معنادار غلظت گرلین سرم ( pg/ml 5/8 ±8/56 ) نسبت به گروه کنترل (pg/ml 7/3±7/31) شد. به‌دنبال استرس بی‌حرکتی میزان افزایش وزن بدن (g1 ± 3/2) نسبت به گروه کنترل (g 2±12) به‌طور معناداری کمتر بود. مصرف غذا به‌دنبال استرس بی‌حرکتی نسبت به گروه کنترل به‌طور معنادار افزایش یافت (g 3/371 در مقابل g11±287). استرس جراحی تأثیر معناداری برغلظت گرلین سرم، وزن بدن و مصرف غدا نداشت. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه در این تحقیق فقط استرس بی‌حرکتی موجب تغییر معنادار غلظت گرلین، وزن بدن و مصرف غذا گردید. بنابراین به نظر می‌رسد اثر استرس بر سطح این متغیرها وابسته به نوع استرس باشد.